Ο σπουδαίος καλλιτέχνης κρύφτηκε σε αυτό το δωμάτιο για περίπου δύο μήνες το 1530
Ένας μικρός χώρος 30 τετραγωνικών μέτρων και σκίτσα από κάρβουνο που μετρούν 500 χρόνια ζωής. Αυτό είναι το μυστικό δωμάτιο του Μιχαήλ Άγγελου. Για αιώνες, ήταν ένας αποθηκευτικός χώρος στη Βασιλική του San Lorenzo στη Φλωρεντία. Το 1975, τα σχέδια αυτά βρέθηκαν κάτω από τους βαμμένους τοίχους.
Ο Μιχαήλ Άγγελος κρύφτηκε σε αυτό το δωμάτιο για περίπου 2 μήνες το 1530. Ο Ποντίφικας τον κυνήγησε για την υποστήριξή του στη Δημοκρατία της Φλωρεντίας. Η στάση του θεωρήθηκε εχθρική απέναντι στο Βατικανό και στην οικογένεια των Μεδίκων. Ο σπουδαίος καλλιτεχνής άφησε και εδώ το στίγμα του.
«Είναι ένας μοναδικός χώρος, πραγματικά σε μαγεύει, όπου κι αν κοιτάξεις σου ασκεί μεγάλη γοητεία. Μοιάζει με μια χρονοκάψουλα όπου μπορείς να δεις πως ξεκινούσε ένα έργο τέχνης. Από την ιδέα μέχρι την δημιουργία. Νομίζω πως είναι πολύ όμορφο» υποστηρίζει η Φραντσέσκα Ντε Λούκα, επιμελήτρια του Cappelle Medicee Museum.
«Κλεισμένος σε αυτό το μικρό δωμάτιο, ο Μιχαήλ Άγγελος βρήκε έναν τρόπο να αξιοποιήσει τον χρόνο του. Χρησιμοποίησε τη μόνη διαθέσιμη επιφάνεια για να σχεδιάσει: τους τοίχους του κρησφύγετού» μεταδίδει από τη Φλωρεντία ο απεσταλμένος του euronews, Λούκα Παλαμάρα.
Μερικά από τα σχέδια μπορεί να μην ανήκουν στον Μιχαήλ Άγγελο, αλλά στους μαθητές του ή ακόμη και σε άλλους καλλιτέχνες που φυλακίστηκαν στο ίδιο κελί. Όμως κάποιες δημιουργίες ξεκάθαρα ανήκουν στον μεγάλο δημιουργό της Αναγεννήσης.
«Αυτά τα σχέδια μοιάζουν με ασκήσεις του μυαλού. Ο καλλιτέχνης προετοιμάζεται ώστε να αποδώσει τα μέγιστα όταν έρθει η ώρα. Μερικά από αυτά τα σχέδια έχουν μια ελευθερία που δεν συναντούμε αλλού στο έργο του. Αλλώστε ποτέ δεν θα τα παρουσίαζε στο κοινό του» εκτιμά η Φραντσέσκα Ντε Λούκα, επιμελήτρια του Cappelle Medicee Museum.
Οι ερευνητές μελετούν τα σώματα και τα πρόσωπα, καθώς και τα μαύρα σημάδια από τους πυρσούς που χρησιμοποιήθηκαν για να φωτίσουν το δωμάτιο.
Τα σχέδια ενώνονται μεταξύ τους και τελικά αφήγουνται μια ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, ενώ δείχνουν την ανάγκη του καλλιτέχνη να δημιουργεί ακόμη και κάτω από αντίξοες συνθήκες.
«Τα έργα έχουν συνδεθεί με τους πίνακες στην Καπέλα Σιξτίνα. Κατά κάποιο τρόπο, μοιάζουν με τη σκηνή της δημιουργίας, με τον θεό που βρίσκεται στον ουρανό. Μοιάζουν πολύ με τα αυθεντικά» σημειώνει η Φραντσέσκα Ντε Λούκα, επιμελήτρια του Cappelle Medicee Museum.